Vrijwillige behandeling: zelf de stap zetten

Soms merkt iemand dat zijn gedrag problemen veroorzaakt en wil hij daar iets aan doen. Dit kan bijvoorbeeld na een gesprek met een huisarts, hulpverlener of reclasseringsmedewerker. De behandeling start pas als iemand (en eventueel zijn naasten) akkoord gaan.

Mensen die vrijwillig hulp zoeken, doen dat om allerlei redenen, bijvoorbeeld:

• Relatieproblemen: Een stel heeft veel ruzie, er is sprake van vernieling of geweld en ze willen samen leren omgaan met conflicten.
• Problemen op school of werk: Iemand krijgt een laatste waarschuwing vanwege dreigend gedrag en wil voorkomen dat hij geschorst of ontslagen wordt.
• Seksueel grensoverschrijdend gedrag: Iemand merkt dat hij moeite heeft om zijn impulsen onder controle te houden en wil voorkomen dat hij over de schreef gaat.
• Gezinsproblemen: Ouders merken dat de sfeer thuis zo slecht is dat hun kind wegloopt, of dat ze elkaar constant kleineren. Ze zoeken hulp om de dynamiek te verbeteren.

Bij vrijwillige behandeling draait het om motivatie: de cliënt moet zelf willen veranderen. We begrijpen dat dit een spannende stap is, maar hij staat er niet alleen voor. Onze specialisten begeleiden hem met zorg en zonder oordeel.

Verplichte behandeling: geen keuze

Soms is vrijwillige hulp geen optie, bijvoorbeeld als iemand een gevaar vormt voor zichzelf of de samenleving, maar geen hulp wil. Dan kan de rechter, reclassering of een jeugdbeschermer verplichte behandeling opleggen. Dit kan onderdeel zijn van een straf of als voorwaarde voor vrijlating na detentie.

Verplichte zorg wordt alleen opgelegd als:

• Het de enige manier is om gevaar af te wenden.
• De maatregel in verhouding staat tot de ernst van de situatie.
• De behandeling effectief is.

In noodsituaties kan een burgemeester een crisismaatregel opleggen, waarbij iemand gedwongen wordt opgenomen. Dit is altijd voor korte duur (maximaal drie dagen).

Ook bij verplichte zorg wordt gekeken naar wat het beste past en hoe een veilige situatie gecreëerd kan worden.

Een voorbeeld:

• Iemand heeft een zware mishandeling gepleegd en krijgt in de gevangenis al behandeling. Na de straf moet hij verplicht verder in therapie. Stopt hij daarmee? Dan kan hij terug de cel in.

Verplichte zorg wordt altijd met veel zorgvuldigheid en in het belang van de cliënt en zijn omgeving ingezet.

Het doel blijft hetzelfde

Of iemand nu vrijwillig hulp zoekt of verplicht wordt behandeld: het uiteindelijke doel blijft hetzelfde. De veiligheid van zowel de cliënt als de maatschappij verbeteren, met bewezen behandelmethoden. Bij de Waag is niemand “te licht” voor hulp – zolang gedrag om aandacht vraagt, wordt er gekeken naar de beste aanpak.

Meer weten?

Denk je dat behandeling bij de Waag passend kan zijn? Neem gerust contact op met een van onze vestigingen. Samen zoeken we naar de beste oplossing.